Zatoka Perska

Zatokę Perską zamieszkuje głównie społeczność arabska wyznająca islam sunnicki. Mieszkańców najbardziej wysuniętych rejonów na południu kraju nazywa się bandari od stolicy tego regionu portowego Bandar-e Abbas. Przyleciałyśmy tutaj samolotem z Szirazu i mimo, że był luty temperatury wahały między 20-30 stopni. Tropikalny klimat, różnorodne formy geologiczne rozsianych w zatoce wysp w połączeniu z niewielkim zainteresowaniem tubylców naszymi osobami tworzyły idealny obraz miejsca w którym chciałyśmy odpocząć od ludzi i siebie wzajemnie. Prosto z Banda-e Abbas wsiadłyśmy na prom w kierunku Keszm. To największa i najbardziej zróżnicowana wyspa oddalona o 20km od stałego lądu. Warto wynająć samochód albo motocykl i w dwa dni objechać całe wybrzeże, niespiesznie oglądając to co ma do zaoferowania. Koniecznie obejrzyjcie Gwiezdną Dolinę, która powstała w wyniku erozji gleby, piasku i skał. Las namorzynowy na północy Keszm można zwiedzić jedynie drogą wodną wynajmując prywatną łódź lub dołączając się do którejś z wycieczek. W mieście Keszm znajdują się również ruiny portugalskiego zamku z XVI wieku, które nam udało się zwiedzić w środku nocy. Wystarczy poprosić ochronę o wejście, uśmiechnąć się i tyle 🙂 Nie udało nam się dotrzeć na najbardziej dziewiczą wyspę Hengam położoną na południu od Keszm. To tam można popływać z delfinami i spać pod gołym niebem lub w namiocie ponieważ infrastruktura hotelowa po prostu tam nie istnieje 🙂 Nasze serca zostały jednak na wyspie Hormuz, wyludnionej pustynnej krainie, którą można objechać na rowerze w jeden dzień. Słynie z jadalnej, czerwonej gleby która tworzy w połączeniu z innymi warstwami skalnymi niesamowite krajobrazu księżycowe.